Pengalaman Puasa Zaman Kecik-Kecik Dulu....

Dah tetiba pulak nak ungkit kisah silam...hahahah...
Takpe layankan saja diri ini...jejari ni rasa nak menari-nari kat keyboard j nih...
Jari menari takpe...jangan tubuh yang menari..nanti letih...haus...heeheh...
Setiap orang mesti ada kenangan puasa masing-masing kan?
Saya tak pasti samada saya dah up ke belum kisah ni kat blog...

Saya rasa saya start puasa masa darjah 1 kot...
Giler lambat kan?budak-budak zaman sekarang umur 5 tahun dah puasa penuh..
Ni umur 7 tahun baru nak merangkak-rangkak belajar puasa...
Ingat lagi...kantin memang buka punya la kan...
Waktu pagi, saya puasa lagi....
Time rehat, slumber jer pergi kantin..makan..dengan muka tak malunyer..hehehe..
Eh, masa tu mmg ramai pe sabaya saya yang tak puasa...
Takde kesedaran sivik betul lah budak-budak zaman tu...
Fikiran tak terbuka...kah kah kah kah...zaman sape? zaman saya lah...

Masuk darjah 2...ma memang suh saya puasa penuh lah kan..
Darjah 2 pulak waktu sekolah sesi petang...
Aduh..lagi lah mencabarnyer...
Pergi sekolah jalan kaki...overall jarah 1.5km sehala...
Ada budak-budak sekarang yang jalan kaki sejauh tu ke sekolah tiap2 hari???
Tu baru sehala...pergi balik dah 3km...fuhhh...
Puasa tuh...panas lagi...so no wonder lah saya puasa yang yok..
Telan air paip yuoolllssss....isy...bodoh betul bila difikirkan balik..
Tapi saya rasa ramai yang buat ape yang saya buat ni..ye tak?hehehehe..jangan nak tipu diri sendiri yer...
Lepas minum air paip sampai kembung perot, mula lah rasa menyesal...
And of cos lah perkara ni ma abah tak tahu..
Kalau tahu, matilah kena tibai....

Satu perkara lagi yang membuatkan saya adik beradik tak nak ma abah tahu kitorang tak puasa ialah...nanti time berbuka kitorang kena duk depan...
Tak boleh makan sama-sama sebab tak puasa...
Lepas orang sume dah kenyang..baru lah kita leh makan saki baki...
Huhuhuu...tak ke sedih...saya sangatlah sedih...
Saya start pose penuh masa darjah 3 lah...masa tu dah matang sikit kot...
Alhamdulillah...hehheh...

Bila dah besar, i mean dalam darjah 5 camtu...
Dah mula lah kena masuk dapur tolong ma masak kan?
Saya kan, masa tu sangatlah menyampah...
Sebab ape? kita kan dah letih satu hari puasa..
Dah tu nak kena masuk dapur tolong ma pulak...
Memang takde can nak lepak2 depan tv tengok Jejak Rasul..
Dulu-dulu jejak rasul memang glemer kan?
Jeles dengan abang2 yang best jer leh lepak2..
Orang azan jer terus terjah ke meja makan...huhuhu...
Beginilah nasib anak perempuan sulung agaknya...
Ma abah saya memang strict bab tolong kat dapur nih...
If abah tengok saya kat depan, sedangkan ma kat dapur kelentung kelentang memasak..
Mesti dapat arahan rasmi punya lah...
So, dengan hati tak ikhlas pergi ke dapur...
Tapi kalau difikirkan balik...apelah sangat tolongnya...
Potong sayur...kacau2 gulai lam periuk...
Buat air...hidang makanan..simple jer...tapi tulah kan..
Memang tahap pemalas ni tinggi dalam diri...

But now, baru saya rasa semua tu....
Bila kita kat dapur, and ada orang yang willing bantu kita kat dapur...
Tolong benda yang simple pun jadilah kan...
Hati rasa suka sangat....rasa macam ringan beban i...heheheh..
Sekarang ni, if kat umah ma...kalau saya yang memasak...
Mangsanya mestilah adik-adik saya...
Mesti saya jerit punya lah...suruh susun pinggan ker..
Basuh pinggan ker..
Potong bawang ker....
And muka adik saya, sama macam saya dulu...KETATTTT jerrr..hahahah...
Bukan nak balas dendam...tapi  nak mengajar...
Awak tu perempuan..kena ringan tulang...
Jangan nak mengangkang jer depan TV...itu adalah tidak adil sama sekali...heheheh...
Ok what...bantu-membantu nih..kerja cepat siap..
Sambil2 tu leh sembang2...
Sedar2 jer sume dah beres....
Hati pun senang...

Eh, macam dah melalut jer citer saya nih..hahhaha...takpe2...pagi2 ni memang macam tu...
saya sudahi dengan assalamualaikum wbt....daaaa....

Renung-renungkan dan selamat beramal....